Artan dünya nüfusu ve israfa paralel gıda ihtiyacı da artıyor. Ülkeler nüfuslarını besleyebilmek için daha fazla ekilebilir alan yaratıp, verim miktarını maksimum düzeye taşımak için ciddi çalışmalar yürütüyor ve büyük bütçeler ayırıyor. Ülke olarak bizde tarım alanlarını ekilebilir, tarıma elverişli ve elverişsiz olarak sınıflandırdıktan sonra kayıt altına almalıyız. Ekilebilir tarım alanlarının verimliliğini arttırmak için maksimum çabayı sarf etmeliyiz.

Yukarıda bahsettiğimiz ekilebilir tarım alanlarının ve tarıma elverişli alanların verilerinin elde edilmesi ve değerlendirilmesi için ileri teknolojiler kullanılması gerekiyor. Ekilebilir tarım alanlarından daha fazla verim almak için yine teknolojinin kullanılması şart. Artan nüfus ile beraber şehirleşmeyle tarım alanları gittikçe azalıyor. Dolayısıyla azalan tarım alanlarındaki üretimin telafisi, olabildiğince fazla ürün elde etmek için de teknoloji kullanılması şart. Dünyada daha az alanlarda daha yüksek verim almak için ciddi çalışmalar yapılıyor. Gün geçtikçe yeni teknolojiler geliştirilip tarımda kullanılıyor. Maksimum verim için teknolojiden maksimum düzeyde faydalanılmaya çalışılıyor. Özellikle ekilebilir tarım alanı az olan ülkelerde topraksız tarım uygulaması artıyor.

Tarım sektöründe teknolojinin kullanım yaygınlığının arttırılması en az teknoloji geliştirmek kadar zor. Özellikle geleneksel tarım uygulamasının fazla olduğu bizim gibi ülkelerde bu durum daha da zorlaşıyor. Geleneksel tarımın yanında küçük çiftçi sayısının fazla olması da aynı şekilde teknolojiyi çiftçiye götürmeyi zorlaştıran parametrelerden biri.

Tarımda teknolojinin geliştirilmesi ve kullanımın artması için teknolojinin çiftçinin ayağına götürülmesi ve kullanımının öğretilmesi gerekiyor. Üretimin her aşamasında çiftçi ile beraber olunmalı. Çiftçiye destek için her bölgede tarım teknokentleri kurulmalıdır. Her bölgede kurulan teknokentler yapılan tarım ürünlerinin ağırlıkta olduğu ürünlere göre planlanmalıdır. Kurulan teknokentler sayesinde çiftçi üniversite birlikteliği sağlanabilecektir. Çiftçiye teknoloji götürebilecek ve götürülen teknolojinin kullanımı sağlanabilecektir. Tarım teknolojisi üreten firmalar bu teknokentlerde inovasyon çalışmaları yapabilecektir.

Anadolu gibi farklı iklimlerde farklı ürünlerin yetişebildiği bir coğrafyada her bölge için farklı teknokentlerin planlanması önemli. Teknokent firmaları bölgede yetişen veya yetişebilecek tarım ürünlerine göre teknoloji üretebilecekleri düşünülerek seçilmelidir. Firmalar da bu doğrultuda yönlendirilmeli. Çay üretimi, hasadı alanında teknoloji üretecek firmalar Doğu Karadeniz Bölgesi’nde kurulan teknokentte yer almalı. Zeytincilik konusunda teknoloji üreten firmalar, Ege, Marmara ve Akdeniz Bölgeleri’ne yayılmalı. Hayvancılık için de aynı şekilde bölgesel düşünülerek planlama yapılmalı.

Ülkemizde tarım üniversiteleri yine tarım bölgelerine göre her bölgede olacak şekilde planlanmalı. Tarım üniversitesinin mutlaka tarım teknokentleri olmalıdır. Tarım üniversiteleri haricindeki üniversiteler de tarım teknokentleri kurulması konusunda teşvik edilmelidir. Tarım teknolojileri üretilirken bölgeye uygun planlama yapılması ve her bölge için farklı tarım politikaları uygulanması oldukça önemlidir. Mevcut teknokentlerde nasıl sanayi ve üniversite iş birliği sağlanıyorsa tarım teknokentleri ile çiftçi ve üniversite iş birliği sağlanabilir.

Kurulacak tarım teknokentlerinde üniversiteler bölgeye özgü ürünler için çalışmalar yaparak çiftçiye ulaştırılmasını sağlayabilir. Sağlanan teknolojinin kullanımı çiftçiye yerinde uygulama ile öğretilebilir. Üretim yapan her çiftçiye hem teknoloji götürülür hem de teknolojinin nasıl kullanılacağı öğretilir. Üretimin her aşamasında çiftçi ile beraber hareket ederek yüksek verimliliğin sağlanabileceği çiftçiye gösterilir. Çiftçi üniversite iş birliği sayesinde üretimin arttırılabileceğini çiftçi görebilir.

Tarım teknokentlerinin bir görevi de sorumlu olduğu bölgedeki tarım alanlarının envanterini çıkarmak olmalıdır. Tarım arazilerin envanteri sulu ve susuz tarım olarak çıkarmalıdır. Tarıma elverişli alanların da envanterini çıkardıktan sonra ne tip tarım uygun olabileceği hakkında çalışma yapmalıdır. Elde edilen veriler bir sistemde toplanıp Tarım Bakanlığı ve Ziraat Odaları ile paylaşılmalıdır. Aynı şekilde ürün envanteri çıkarılmalıdır. Bu sayede hasat öncesi üretim miktarı daha doğru tahmin edilebilir. Bu tahminler sayesinde çiftçinin ürününü daha yüksek fiyata satması sağlanabilir.

Tarım Bakanlığı ve Ziraat Odaları iş birliğine ilgili üniversitelerin teknokentleri de dahil edilebilir. Tarım teknokentleri firmalarının ürettiği teknolojileri Tarım Bakanlığı, Ziraat Odaları, üniversite ve çiftçi iş birliği sayesinde uygulayabileceği ortamlar sağlanabilecektir. Ziraat fakültelerindeki öğrencilerde çiftçi ile beraber sahada çalışma fırsatı bulabilir. Sahada etkileşimli çalışma ile çiftçi ve öğrenci arasında bilgi transferi gerçekleşebilecektir. Öğrenciler doğrudan çiftçi ile çalışarak öğrencilik aşamasında tarıma fayda sağlama şansı elde edebilir. Eğitiminin büyük kısmını çiftçi ile beraber tarlada üretimin her aşamasını görerek yapabilme şansı yakalayan öğrenciler daha bilgili ve deneyimli mezun olabilir. Çiftçi için uygun teknolojileri tespit ederek uygun teknolojinin nasıl kullanılabileceğini öğretebilir. Kullandıkları tarım teknolojileri sayesine verimliliğin artmasını çiftçi ile beraber gözlemleyebilirler.

Geleneksel tarımın yaygın olduğu ülkemizde çiftçinin ayağına teknolojiyi götürmemiz yeterli olmayacaktır. Götürdüğümüz teknolojinin nasıl kullanıldığı öğretmemiz gerekli. Uygulamalar sonucunda üretimdeki artış ve iyileşmelerin somut bir şekilde çiftçi tarafından görülmesi durumunda çiftçi bu teknolojiyi içselleştirebilir. Çiftçilerimiz sağladığımız teknolojileri içselleştirerek kullanabilmesi için üretimin her aşamasında yanında olup beraber uygulamamız ve her türlü desteği vermemiz gereklidir. Uygulamalar sonucunda somut bir şekilde verimlilik artışını gördükten sonra çiftçimiz bu teknolojiyi daha fazla kullanır.

Tarım teknokentleri mevcut teknokentlerden farklı çalışma yapısına sahip olmalıdır. Tarım teknokentlerinde teknoloji üreten firmaların yanında üniversitelerin ilgili bölümleri ile beraber hareket etmelidir. Teknokent firmaları teknoloji üretirken üniversitelerin ilgili bölümleri çiftçi ile beraber tarlada her aşamasını beraber gözlemlemelidir. Uygulamanın her aşamasında üniversiteler mutlaka çiftçinin yanında olmalıdır. Çiftçiye uygulamalarda destek olunarak hem üretimin arttırılması sağlanmalı hem de herhangi bir sebepten dolayı çiftçinin kayıp yaşaması önlenmelidir.

Üniversiteler kendi teknokentlerinde üretimi yapılan teknolojiyi azami düzeyde çiftçiye ulaştırmalıdır. Eğer kendi teknokentinde uygun teknoloji yoksa üretilmesi için çalışma başlatmalı bu da mümkün değilse başka bir teknokentten transfer etmeye çalışılmalıdır. Başka bir teknokentten tedarik edilemiyorsa mümkün mertebe yerli ürün kullanmalıdır. İthal ürün yurt içinde bütün seçenekler zorlandıktan sonra bulunamıyorsa kullanılmalıdır. Ama her şartta çiftçiye uygun tarım teknolojileri götürülmelidir. Uygun teknoloji her aşamada çiftçi ile beraber uygulanmalıdır. Çiftçi üretimin arttığını görüp destek almadan kullanabilir aşamaya gelinceye kadar destek devam etmelidir.

Özetle tarım teknokentlerinin üç ana görevi olmalıdır: Birincisi Tarım Bakanlığı ve Ziraat Odaları ile iş birliği yapmak. İkincisi bölgeye uygun tarım ürünleri için teknoloji üreten firmaları barındırrarak destek olmak. Üçüncüsü uygun tarım teknolojilerini çiftçi ile beraber tarlada uygulamak.

Tarım teknokenti hangi üniversite bünyesinde ve hangi bölgede kurulduysa Tarım Bakanlığı ve ilgili ziraat odaları ile iş birliği yaparak çiftçinin ihtiyaçlarını belirleme çalışması yapmalıdır. İhtiyaçlar doğrultusunda bölgede ürün envanter çalışması yaparak coğrafya için doğru tarım ürününün ekilip ekilmediğini tespit etmelidir. Bölgede tarım teknolojilerinin ne aşamada kullanıldığını tespit etmelidir. Bölgenin ürün bazında mevcut üretim kapasitesini çıkarmalıdır. Uygun teknolojiler kullanıldıktan sonra ürün artış raporları oluşturup tarım bakanlığı ve ilgili ziraat odaları ile paylaşmalıdır.

Bölgede yapılan tarım ürünlerine ve bölge şartlarına uygun tarım teknolojisi üretecek firmaları barındıracak altyapı ve organizasyon kurmalıdır. Bünyesine bölgeye uygun tarım teknolojileri üretecek firmaların teşvik çalışması yaparak bir araya getirmelidir. Üretim teşviki için çalışmalarda bulunmalıdır.

Teknokentler üniversitelerin ilgili bölümleri ile beraber çalışıp her çiftçi için uygun ürün ve teknoloji çalışması yapmalı ve saha uygulamasını üniversitelerin ilgili bölümleri ile beraber yürütmelidir. İlgili bölüm hoca ve öğrenciler üretimin her aşamasında çiftçiye destek olmalı, Uygulamanın her aşamasını beraber yapmalıdır. Bu sayede çiftçi yeni ve kendine uygun teknolojileri kullanmayı öğrenirken öğrenciler çok ciddi saha deneyimi kazanmış olacaklardır.